puste miejsce przy stole

puste miejsce przy stole

Puste miejsce przy stole to sześć niezależnych, graficznych opowieści o radzeniu sobie z tematem uchodźstwa. Opowiadają o głębokiej chęci pomocy, współczuciu, ale też o wyparciu i strachu.
Autorki picturebooka:
Małgorzata MAUKO Korczak, Joanna Ambrozja Lewandowska, Marta Tomiak, 
Dasza Voronina, Ada Augustyniak, Karolina Jeske
Opieka artystyczna: 
Iwona Chmielewska, Joanna Concejo- również autorka okładki, Magdalena Sikorska, Justyna Bargielska
Projekt powstał w Pracowni Książki Nieobojętnej, będącej częścią  programu edukacyjno-społecznego Inny Lublin mającego na celu budowanie solidarności i empatii z ludźmi dotkniętymi różnego rodzaju marginalizacją i odrzuceniem. Książka powstała w Domu Słów dzięki finansowemu wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Tutaj można dowiedzieć się więcej na temat idei projektu i obejrzeć pozostałe ilustracje.

Stanisław Barańczak 
Jeżeli porcelana to wyłącznie taka

Jeżeli porcelana to wyłącznie taka
Której nie żal pod butem tragarza lub gąsienicą czołgu, 
Jeżeli fotel, to niezbyt wygodny, tak aby 
Nie było przykro podnieść się i odejść.
Jeżeli odzież, to tyle, ile można unieść w walizce, 
Jeżeli książki, to te, które można unieść w pamięci, 
Jeżeli plany, to takie, by można o nich zapomnieć
gdy nadejdzie czas następnej przeprowadzki 
na inną ulicę, kontynent, etap dziejowy lub
świat
Kto ci powiedział, że wolno się przyzwyczajać? 
Kto Ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze? 
Czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy
w świecie
czuł się jak u siebie w domu? 

Są takie słowa, które szukają obrazów i obrazy, które szukają słów. Poszukują siebie poza czasem, przestrzeń jest dla nich tylko tłem. Kiedy już się odnajdą, wprawiają w zdumienie świadków niezwykłej drogi, która je do siebie doprowadziła. Wiersz Stanisława Barańczaka Jeżeli porcelana to wyłącznie taka trafił do tej książki w sposób szczególny. Dołączył do rysowanej przeze mnie historii niby przypadkiem, ale z pewnością nieprzypadkowo. Obraz z fotografii – dom z wierszem – istnieje naprawdę. Kamienica stoi przy ruchliwym skrzyżowaniu w moim mieście.